~Provincia Romana Verona, 29 Octobris 1839

Frater Scholasticus Nicolaus Maroni~

Admodum Reverende in Christo Pater

Pax Christi

Iam usque a multis annis antequam nuncium mundo reitterem, et Jesu Societati nomen darem, vehemens mihi animum subiit cogitatio de Missionum provincia in infidelium regionibus suscipienda; flangrantique simul non disseminandae modo fidei Catholicae, verum etiam, si tanto beneficio Deus me dignaretur, vitam et sanguinem pro convertendis ad Evangelii lucem infidelibus in Christi ejusque fidei obsequium profundendi desiderio teneri coepi. Hoc animi voluntas etiam in saeculo vehementius aliquando exarsit, ea praesertim tempestate qua Cholera-morbus hisce in regionibus grassabatur; neque unquam deferbuit, quin etiam, quantum memini, fuit potissima, vel certe potior ratio, quae me ad Societatem potius amplexandam, quam alium Ordinem Religiosum impulit. In examine pro obtinendo in Societatem ingressu hanc meam voluntatem Reverendo Patri Rectori Josepho Ferarri exposui: ingressus, decursu tirocinii, postulationes saepe iteravi: bis etiam Reverendo Patri Provinciali Spedalieri patefeci, qui me bene sperare jussit. Semper et in saeculo, et multo magis in Societate hoc desiderium, quam maxime potui, fovi, aluique, omnesque meas orationes et opera ad hanc gratiam a Deo obtinendam intendi, novendialesque preces cum Sancto Francisco Xaverio, aliisque Societatis Sanctis, meisque Patronis, tum maxime Beatae Mariae Virgini eandem ob causam obtuli. In animo quoque habebam me voto adstringere, et petii, sed minime mihi fuit concessum. Votis denique (maximo Dei, ejusque Sanctae Matris, cui hanc gratiam acceptam refero, beneficio, et Societatis humanitate, ac benignitate) post tirocinii biennium nuncupatis, petitionem iterum atque iterum instauravi, ardentiusque rogavi Superiores, qui demum has litteras petitorias tuae Paternitati dandas sunt adhortati; et hodie interno quodam instinctu impulsus facultatem votum emittendi de petendis Missionibus ad exteras gentes etiam infidelium a Reverendo Patre Rectore deprecatus sum, et meo vel maximo gaudio obtinui, quod crastina die, gratia Dei adjuvante, et Beati Alphonsi Rodriguez clientelae et patrocinio confisus in unius Dei gloriam noncupabo, Placentiam summo mane migraturus. Ecce igitur, Admodum Reverende Pater, egomet ad tuos pedes spiritu provolutus venio supplicabundus, tuamque

//

Paternitatem per Jesu ejusque Matris Sanctissimae Corda enixe oro, obtestorque, ut meo desiderio suffragari, meque ad exteras nationes mittere ne graveris.

Ego ad tuum nutum jam me peditem, omnibusque rebus destitutum, quocumque tibi in votis sit, peregre proficisci, et quibusque itineribus committere paratum exhibeo; quamvis, si dicere licet, animum meum ad Missionem magis in Monte Libano inclinare sentiam, quam ad quamlibet aliam mundi plagam; sed hoc parum curo, et ad quamcumque nationem me conferre sum paratus. Quantum mihi videor, me ad qualescumque labores, vigilias, pericula, mortem denique ipsam in Christi gratiam subeundam paratum sentio.

Sed jam video, Admodum Reverende Pater, te animum meum quidem probare, dummodo illis dotibus, virtutibusque ad provinciam tanti momenti bene explendam necessarius sim praeditus. Fateor, Admodum Reverende Pater, hanc cogitationem mihi magnum incutere timorem, et cum meipsum perpendo, tantique officii magnitudinem attente considero me omnino huic oneri imparem cognosco, et hoc Missionum desiderium quanto magis fervet, tanto magis timor mei ipsius augetur. Attamen animum non despondeo, et nihil antiquis habeo, quam ut tu, Admodum Reverende Pater, me penitus noscas, ne in re tanti ponderis halluciner, compertumque habere possim hanc esse Dei voluntatem, et nihil aliud cupio. Tunc enim si me mittendum duxeris, gratia Dei, ejusque Matris Mariae patrocinio fultus, laetus quovis gentium proficiscar: et utinam statim mihi hoc liceret; certe me beatissimum felicissimumque existimarem si mihi praecipua tantum Religionis nostrae mysteria infidelibus explicaturo, et sacro Ordine Diaconatus duobus jam abhinc expletis annis insignito nunc proficisci, sicque, ut in votis habeo, animam exhalare contingeret. Pro certo habe, Admodum Reverende Pater, me viribus corporis optime quidem valere; quantum vero virtutum et literarum in me sit certo esse parum cognosco, et hoc tantum, ni fallor, affirmare audeo me vivo teneri desiderio ea omnia comparandi, quae ad id oneris suscipiendum requiruntur, meque, ut idoneum reddam divinae gratiae confisus pro virili parte in posterum esse praestiturum polliceor.

//

Nescio quid aliud dicam, nisi: Ecce ego mitte me. Te iterum Admodum Reverende Pater oro, obtestorque per Jesu, Mariae, et Josephi Sancta Corda, ut meo desiderio indulgeas, nec tanta spe, et tam magno Dei beneficio me fraudari permittas.

Hanc primam mihi oblatam occasionem abripio omnia in te, Admodum Reverende Pater, grati animi mei, amoris, obedientiae, et observantiae officia testificandi, teque precor, ut paternam tuam benedictionem mihi tuas paternas manus humilissime deosculanti largiaris.

Paternitatis tuae

Observantissimus Obedientissimus in Christo Filius

Nicolaus Maria Maroni Schlasticus Societatis Jesu

Veronae 4 Calendas Novembris 1839

Verona 4 Kalendas Novembris 1839. – Pater Maroni // Petit missiones, praecipue Montis-Libani.

Al Molto Reverendo in Cristo Padre Nostro // Giovanni Roothaan // Preposito Generale della Compagnia di Gesù // Roma