Admodum Reverende in Christo Pater

Pax Christi

Quanta me laetitia tum Reverende Pater, tuae superioris anni literae mihi Missiones ad extera gentes etiam infidelium petenti pro tua summa humanitate ac benignitate datae affecerint, non possum quidem verbis explicare: certe hoc meum desiderium magis inflammarunt, simulque spem mihi addiderunt futurum me aliquando voti compotem, tantumque a Deo, eiusque Santissima Matre, et a bona optimaque Matre Societate beneficium esse consequiturum. Quare maximas Paternitati tuae de hisce literis ago gratias; quibus quoniam me post unius anni intervallum postulationem renovare jubebas; idcirco modo libentius, majorique cum alacritate, et fiducia et ut votum, quo obstringor, (petendi scilicet quotannis Missiones ad exteras nationes etiam infidelium) persolvam, et ut Paternitatis tuae jussa mihi utique jucundissima exequar, id iterum literarum do, quibus, ne easdem res, eademque ac superioris anni animi mei sensa repetam, tantum te, tum Reverende Pater, hanc meam voluntatem, quantum mihi videor, non modo non deferbuisse, sed, Dei gratia, magis exasisse, vehementiorique me teneri desiderio certiorem factum volo. Quod desiderium quum hoc anno saepe Reverendus Pater Felici Sopranis nunc Collegii Romani Rectori, crebrius vero Reverendi Patri Spirituali Barucchi, ateque etiam Reverendi PatriSpedalieri tunc Preposito Provinciali patefecerim, omnes me bene sperare jusserunt. Me sane dotibus, virtutibusque ad provinciam tanti momenti bene explendam necessarius destitutum video, et quem tanti officii magnitudinem attente considero me omnino imparem cognosco; attamen animum non deondeo, et Dei gratia fultus, si me mittendum duxeris, laetus quovis gentium proficiscat. Pro certo habe, tum Reverende Pater, me viribus corporis optime quidem valere; quantum vero virtutum, literarumque in me sit, id illis, quorum regimini tum Veronae in tirocinio, tum in hoc Placentino Collegio fui subjectus, et quibus, ni fallor, sincere sempre animum meum aperui, judicandum relinquo. Hoc unum dicere audeo me peditem, quocumcumque ibi in votis sit, peregre proficisci, et ad quales cumque labores, vigilias, pericula, mortem denique ipsam in Christi gratiam subeundam, ni hallucinor paratum sentire, et nunc exhibere.

Quapropter ad tuos, Rverende Pater, pedeo spiritu provolutus venio iterum supplicabundus enioce per Jesu Christi, ejusque Sanctissimae Matris Corda orans, obtestanque, ut meo desiderio suffragari velis, tantaque eac tanto Dei beneficio ne me fraudari permittas.

Interim vero ego beatam spem expectaris, ut ad id oneris suscipiendum, quoad fieri potest, idoneus efficiar, salutare Paternitatis tuae monitum (age scilicet quod age) pro virili parte adimplere conabor, orationesque et opera, ut hactenus feci, ad hanc gratiam a Deo obtinendum intendere, precesque tum Societatis Sanctis, cum maxime Beate Mariae Virgini, et Sancto Josepho eandem ob causam offerre non desidtam.

Omnia in te, tum Reverende Pater, grati animi mei, amoris, et observantiae officia testificor, atque paternam tuam benedictionem mihi humillime tuas manus desculanti precor largiaris.

Paternitatis tuae

Observantissimus Obbedientissimus in Christo Fiulius

Nicolaus Maria Maroni Scholasticus Societatis Jesu.

Placentiae 6. [...] October 1840

Piacenza 6. ottobre 1840. Fratello Maroni // Al Molto Reverendo in Cristo Padre // Il Padre Giovanni Rothaan // Preposito Generale della__Compagnia di Gesù // Roma